After a brief discussion of the ethics of placing the phrase ה' ינקום דמו (God avenge his blood) at the end of the name of a deceased when זכרונו לברכה (May his memory be a blessing) for victims of terror attacks in Israel, I decided to look up historical uses of the phrase. One example was quite apropos for the discussion since it explicitly and proudly explained the violent undertones of "God avenge his blood," and the potential for such lines of thought to unnecessarily extend the bloodshed in Israel-Palestine conflict. (Which of course is not really a conflict at this point, but violence between a colonizer and the brutalized and colonized people.)
The Revisionist Zionist movement broke away from the World Zionist Organization in 1935 to form its own New Zionist Organization. The goal was to fight against the conciliatory advocacy of mainstream leaders David Ben-Gurion and Chaim Weitzman who gave up claims to the Trans-Jordan territory and did not protest when the British made it an independent state.
The New Zionist Organization's official Yiddish language newspaper was called Unzer Velt (Our World.) In its first issue, which came out in September 1936, there was a short editorial titled Yizkor. The word Yizkor literally means "May he remember" and refers to a traditional Jewish prayer which begins with the word and serves to memorialize the deceased on the anniversary of their passing. The NZO had its own twist on how to best memorialize the dead. The editorial attempts to argue that the traditional Jewish method of remembering the dead, through prayer, is wrong. Drawing from some biblical language and the traditional method of referring to martyrs, "God avenge his blood," the editorial argues the validity of a Jewish tradition of revenge for the murdered members of its community. The editorial does not restrain itself from the logical conclusion, the only true yizkor that will properly honor the souls of the deceased will be proactive self-defense (i.e. more violence in revenge.)
יזכור! . . .
די ערשטע שורות אין דער בּאַנייטער "אונזער וועלט" דאַרפן זיין געווידמעט אָט די יידן, וואָס זענען אומגעקומען אין משך פון דעם פּערמאַנענטן פּאָגראָם, וועלכער דויערט אין א"י שוין אַ גאַנץ האַלבּ יאָר נאָכאַנאַנד.
מיר וועלן קיין סך נישט רעדן וועגן אונזערע געפאַלענע. דער טויט זייערע האָט נישט געבּראַכט קיין איבּעריקן כבוד דעם יידישן פאָלק. דער גרעסטער רוב פון זיי איז אומגעקומען נישט מיט קיין העלדן - טויט — ווייט נישט אַזוי ווי די גבורים פון גאַליפּאלי און תל-חי. עס איז אויך דאָ נישט דאָס אָרט צו מאַכן אַ חשבּון מיט די, וואָס זענען געווען געוווינט אָנצורייצן וואָוקאָפּס פּאָליציי אויף אונזער יוגנט.
עס איז איצט די צייט פון יזכור...
ובכן, יזכור — געדענקען זאָל אונזער פאָלק די אַלע, וואָס האָבּן געזעטיקט מיט זייער בּלוט דעם בּאָדן פון אונזער חרוב היימלאַנד. זאָל דאָס פאַרגאָסענע בּלוט אונזערס נישט איינרוען בּיז וואַנען עס וועט נישט אויפשטיין אונזער יוגנט און אַראָפּנעמען פונם יידישן פאָלק די חרפּה, — די חרפּה פון פאַרגאָסענעם בּלוט, פאַר וועלכן עס ווערט נישט גענומען קיין נקמה.
און נקמה איז דאָך אַ געבּאָט פון דער תורה: "מחה תמחה זכר עמלק" — שטייט געשריבּן. אויך די יידישע מסורה גיט-צו צום נאָמען פון יעדן קדוש די ווערטער: הי"ד — ה' ינקום דמו!
בּכן, נישט טרערן וועלן מיר פאַרגיסן אויף די קברים פון אונזערע קדושים און גבּורים. נישט דערצו ווערט איר גערופן, איר יידישע יוגנטעלעכע אייניקלעך פון יהושע בּן-נון, יואב בּן צרויה, יהודה במכבּי און בּאַש צער פון מסדה און בּיתר. ניין, נישט צו לאָזן רינען דיינע טרערן ווערסטו יידישע יונגט גערופן, נאָר צו בּאַשיצן און פאַרטיידיקן דיין פאָלק און דיין לאַנד!
יידישע יוגנט: לאָז זיך נישט איינרעדן, אַז נקמה - געפילן זענען אונז פרעמד. פריש אויף אין זכרון: "עין תחת עין", "שן תחת שן"!
Yizkor!...
The first lines in the renewed “Our World” need to be inscribed on the Jews that are continuously perishing in the permanent pogrom, that has continued in Palestine for half a year one after the other.
We will not speak at all out our fallen. The dead have not brought any extra honor to the Jewish people. The large majority of them did not perish with any heroism - dead — not too different from the heroes of Gallipoli and Tel-Hai. It is also not the place to make a calculation for these, who were living without stirring up Wauchope’s police for our youth.
It is now the time of yizkor…
So, yizkor — remember, our people should remember all whose blood satiated the soil of our ruined homeland. Should our spilled blood not rest until where it will not raise up our youth and remove from the Jewish people the shame, — the shame of spilled blood, for which it would not take any revenge.
And revenge is after all a command from the Torah: “You shall surely erase [sic] memory of Amalek” — its is written. Also the Jewish tradition adds to them names of every martyr the words: “God avenge his blood!”
So, we will not spill any tears on the graves of our martyrs and heroes. For that you are not called Jewish youthful grandchildren of Yehoshua bin-Nun, Yoav ben Tsruya, Yehuda haMakabi, and Bash Tser [sic] of Masada and Beitar. No, not to let tears flow were you called a Jewish youth, but to protect and defend your people and your land!
Jewish youth: Do not be persuaded, that revenge feels foreign to us. Make it fresh in your memory: “An eye for an eye,” “A tooth for a tooth!”
https://www.nli.org.il/he/newspapers/unzerwlt/1936/09/16/01/article/16
No comments:
Post a Comment