A Visit to Washington Cemetery in Brooklyn

I haven't posted any genealogy blogs here before, but I'm thinking that this might be a decent place to lay out some of my research. I'm starting to write about this in the middle of an already developed hobby. I started to doing original genealogical research during the first COVID lockdown. I had just graduated high and was looking for something to do over the summer. Of course I didn't start knowing nothing, my family has many researchers that have come before me and a significant amount of work from which I have built my minor contributions.

Today I visited the Washington Cemetery in Brooklyn. I'm living in the New York area at the moment and it wasn't too hard to access using the Subway. I visited the cemetery because I knew that I had family buried there, specifically my mother's grandparents and great-grandparents. I didn't have too much difficulty navigating the cemetery since my father had taken down notes for how to find the graves when we buried by great-grandmother there in 2006. I was certainly a little one back then, but I remember traveling all the way out to Brooklyn to attend the funeral. 

Using my father's directions, I was able to locate the specific plot. Much to my delight I saw that the plot had a big stone gate labeled as the "Independent Novoredoker Association." This branch of my family had immigrated from Novoredok (Navahrudak) which is in modern day Belarus. They were active in the social organization or Verein of Jewish immigrants from that city. 

This is the picture that I took of the gate. There was a lot of thick grass growing wildly behind the gate.

I was able to find grave of my great-grandparents. Unfortunately I couldn't get a good picture of their gravestone, because there was so much grass growing around it. That's not really problem because I already knew all the details that would be on their gravestone. Farther back in the plot I found other ancestors and relatives of mine. 

There were the graves of my great-grandfather's parents Jonah and Sarah Levine, and my great-grandfather's older brother Morris and his wife Anna. 

פ"נ
איש תם וישר, וירא אלהים
הקדיש עתים לתורה ולעבודה
ר' יונה ב'ר משה לייב הליו
נפטר ב' אב תשי"ד
ת נ צ ב"ה
Jonah
Levine
Died Aug. 1, 1954
Age 79 Years
Beloved Husband
Devoted Father
And Grandfather

(Translation of Hebrew: Here lies a simple and straight man, who feared God, and designated time for Torah study and prayer, Yonah son of Moshe Leib haLevi. He passed away 2 Av 5714. M[ay] H[is soul] B[e bound] I[n the bond of] L[ife].) 

פ"נ
האשה החשובה והצנועה
יראת אלקים וחוננת דלים
שרה רבקה בת ר' יעקב
נפטרה ח' אלול תשי"א
ת נ צ ב"ה
Sarah Rivka
Levine
Died Sept. 9, 1951
Age 75 Years
Beloved Wife
Devoted Mother
And Grandmother

(Translation of Hebrew: Here lies the important and modest woman, a fearer of God and gracious to the poor, Sarah Rivka daughter of Yaakov, she passed away 8 Elul 5711. M[ay] H[er soul] B[e bound] I[n the bond of] L[ife].) 

Here is a map with a flag of approximately where in the cemetery the above graves are located:

A 1903 Interview with Two RIETS Students

In my recent adventures on the National Library of Israel's fantastic digital newspaper archive, I happened upon a series of six articles in the The Jewish World called di yeshivos, written by Dovid Moshe Hermalin, that surveyed the Yeshivot in New York city. Back then there were only three Yeshivot in the United States. Etz Chaim, founded in 1886, Rabbi Yitzchak Elchanan, founded in 1897, and the new Rabbi Jacob Joseph which started that year in 1903. 

D. M. Hermalin, "Yeshivos in America; Two Important Talmud-Universities," The Jewish World (New York, NY), Nov. 15, 1903.  

D. M. Hermalin, "The Yeshivos; The Opinions of Two Students at the Yeshivas Rabbi Yizchok Elchonon," The Jewish World (New York, NY), Nov. 17, 1903.  

D. M. Hermalin, "The Yeshivos; The Curriculum and the General Conduct of the Yeshivas Rabbi Yizchok Elchonon," The Jewish World (New York, NY), Nov. 19, 1903.

D. M. Hermalin, "The Yeshivos; The Visit to Etz Chaim and the General Education of the Yeshiva," The Jewish World (New York, NY), Nov. 22, 1903. 

D. M. Hermalin, "The Yeshivos; Teaching Without a Goal or Without a Purpose in America is a Very Tragic Profession," The Jewish World (New York, NY), Nov. 25, 1903.  

D. M. Hermalin, "The Yeshivos; The Visit to the Yeshivas Rabbi Yaakov Yosef Was Very Interesting," The Jewish World (New York, NY), Nov. 27, 1903.  

Each of these articles offers a rare glimpse into the early histories of both Yeshiva University and RJJ. What's somewhat puzzling to me is that Gilbert Klaperman, a prominent historian of Yeshiva University, doesn't cite this series of articles at all in his dissertation that became a book, The Story of Yeshiva University; The First Jewish University in America. Klaperman has access to The Jewish World and he cites other articles from the paper in his book. Of course, scouring through newspapers without a search engine is a difficult and exhausting task, so its very possible that he simply overlooked these articles. The unfortunate result is that these articles, to my knowledge, have not previously been studied or utilized when writing Yeshiva University's history. 

The first three articles of the series contain Hermalin's account of his visit to the Rabbi Isaac Elchanan Theological Seminary (RIETS). He describes his experience entering the school, his interactions with students and describes the school's general curriculum. The entire series is simply fascinating to me. The RIETS that Hermalin visited was located at 32 Rutgers street in the Yagostover Shul (Yagustava Synagogue, see Klaperman pg. 68). He notes that there were three Roshei Yeshiva, R' Moshe Shapiro, R' Eliezer Ginsburg, and R' Moshe Melamedov as well as the more famous Mashgiach, R' Nachum Baron. Hermalin walked through the rows of benches where he estimated about 70 students were studying, ranging in age from 10 to 22 years of age. He records a few interactions that has with students. He notes how some of the American born students were able to discuss their studies in Yiddish (with an American English accent of course) and others could only speak confidently in English. 

His second article is a more lengthy interview with two students. I've decided to transcribe and translate it below. I'm very interested in how the students experienced the school at the time, which is something that the published histories don't really focus on in serious way. This interview is heavily colored by the bias of its author. Hermalin readily admits in the article that he chose to interview the most Maskilic students that he found there. Hermalin himself being a Maskil and skeptical of the relevance of a classis Yeshiva education was clearly drawn to these likeminded students. This bias comes with issues. We can't really know to what extent Hermalin edited and arranged what these students said to fit his narrative. Accepting these limitations of the quality of this article as a witness to these students, it remains, to my knowledge, the oldest record of student sentiment at RIETS and Yeshiva University more broadly. 

This interview, conducted in November 1903, sits six years after the founding of RIETS and three years before the first student strike in 1906. Zusman Boll, the first student interviewed, critiques the Yeshiva's curriculum in much the same way that the striking students did three years later. 

דיא ישיבות

מיינונגען פון צוויי תלמידים אין ישיבת ר' יצחק אלחנן.

דיא ישיבת ר' יצחק אלחנן צייכענט זיך אויך אויס דערמיט, וואס צווישען איהרע תלמידים געפינען זיך אמת'ע משכילים וואס זיינען אין זיך כולל דעם אַלטען דור מיט זיין פרומקייט און דעם נייעם דור מיט זיין אויפגעקלערטקייט.

יעדער תלמיד בילדעט פאר זיך אליין אַ'ן עולם קטן. פון יעדען בעזונדער וואלט מען געקענט אויפשרייבען אַ גאַנצעס בוך איבער זיין דענקען און טראכטען, איבער זיינע אנזיכטען אין יודענטהום און איבער זיינע פלענער פיר דער צוקונפט.

אָבער דער פּלאַץ אין אַ צייטונג איז ניט גענוג גרויס פיר אַזאַ צוועק און מיר וועלען דאָ אַלזאָ איבערגעבען דיא אַנזיכטען פון צוויי בחורים, וועלכע האָבען צוגעצויגען אונזער אויפמערקזאַמקייט.

דער ערשטער איז זוסמאן באָלל, 19 יאָהר אַלט. ער שטאַמט פון וויטעבסק און זיינע עלטערן געפינען זיך אין ניויאָרק. אָבוואָהל זוסמאן. איז בלויז דריי יאָהר אין לאַנד און ער האָט אָבגעגעבען גרעסטען טהייל פון זיין צייט צו תלמוד און הלכה און איז געוואָרען אַ מוסמך, האָט ער דאָך וועהרענד דעם ערלערענט אויף אַזוי ווייט דיא ענגלישע שפּראַך, אז ער האָט אונז איבערראַשט.

זוסמאן איז אַ צארטער און בלאַסער יונגערמאן. עס דערקענט זיך, אז ער האָט מקריב געווען זיין בליהענדע יוגענד אויף'ן מזבח פון תורה. זיינע לעבהאַפטע אויגען זאָגען אָבער עדות, אַז אין איהם ליעגט אַ נשמה וואָס לעבט, שטרעבט און טראַכט וועגען גרויסע זאַכען און דאָס יודענטהום בעגייסטערט זיין גאַנצע עקזיסטענץ.

מיר האָבען מיט דיעזען יונגען מאַן איינגע'טענה'עט אַ היבשע צייט, און מיר דענקען, אַז עס וועט זיין אַמבעסטען איבערצוגעבען זיינע אייגענע ווערטער.

"איך האָב ליעב דיא ישיבה" האָט ער אָגנגעפאַנגען, "ווייל איך ליעב דאָס יודענטהום און זיינע לעהרען. אָבער, ווען עס זאָל זיין אויף מיין דעה, וואָלט איך געמאַכט פיעלע רעפאָרמען אין דער ישיבה. איהר האָט פאָלשטענדיג רעכט וואָס איהר בעהויפּטעט, אַז פיעלע פון אונזערע רבנים ווייסען פון אַ פּסוק אין משלי ווייל זיי האָבען איהם בעגעגענט אין בבא מציעא. משלי אַליין האָבען זיי אָבער ניט געלערנט.

"וויא בעוואוסט, איז דער תלמוד ונושא כליו, אין גרונד גענומען, בלויז אַ פּירוש אויף אונזער תורה און אויף אונזערע נביאים וכתובים. אָבער אנשטאט פריהער צו לערנען דעם טעקסט, דעם תוך הספר, פאַנגען מיר נאָר פריהער אָן דעם פּירוש. דאָס איז א פעהלער. עס וואָלט אויך ניט געשאַדט ווען מיר זאָלען לערנען אונזער תנ"ך אין דערזעלבער צייט מיט זיינע מפרשים. אָבער דאָס טהוט מען אויך ניט.

"וויא בעקאַנט, איז רש"י דער עמוד האש פון אונזער גאַנצען לימוד, און כאָטש רש"י איז געווען דער גרויסער מדקדק, לערנט מען מיט אונז ניט קיין דקדוק. מיר ווייסען אפילו ניט וואַרום רש"י איז זיך מעהרערע מאָל אַזוי מפּלפּל איבער אַ דגוש. ביי אונז איז רעכט אויב עס זיינען יא דאָ דגושים אָדער ניט. מיר הערען פון אַ משקל, אַ גזרה און אַנדערע נעמען פון דקדוק השפה, און מיר ווייסען ניט מה טיבו של עובר זה.

מיר הערען מעהרערע מאָל, אז אינטעליגענטע מענשען לאַכען פון א העברעאישען בריעף וואָס אַ רב האָט געשריעבען, ווארום זאָל עס אַזוי זיין? וואַרום זאָל אַ אידישער רב ניט קענען לכל הפּחות שפת הנביאים און דעם פונדאַמענט פון אונזער גאַנצע ליטעראטור?

"ווען אונזער ישיבה זאָל האָבען אויך אַזאַ אַבטהיילונג, וואָלטען מיר געווען שטאָלץ דארויף.

"דאן וואָלט מען בעדארפט איינפיהרען אַ ביסעל מעהר סדר, מעהר משטר אין לימוד פון ש"ס און אַנדערע זאַכען וואָס זיינען נעטהיג אום צו זיין אַ מורה הוראה בישראל. דיא אונאָרדנונג פיהרט ערשטענס צו פערברענגען צו פיעל צייט, און צווייטענס קען זעלטען עררייכט ווערען דער צוועק.

"אמת, מען אונטערריכטעט אונז צוויי שטונתן אין טאָג ענגליש. אָבער דאָס איז צו וועניג. עס איז דאָ גענוג צייט פיר 4 שטונדען, און וועהרענד דעם זאָל מען אונז בעקאַנט מאַכען מיט העכערע ענגלישע ליטעראטור, מעהר מאַטעמאַטיק, היסטאָריע, געאָגראַפיע און אויך אַ ביסעלע כעמיע און פיזיק. אַלע דיעזע זאַכען זיינען זעהר נעטהיג און זעהר וויכטיג פיר דעם ים וויסענשאַפט וואָס שטורעמט אין אונזער רייכען תלמוד."

אָט אַזוי רעדט א מוסמך פון ישיבת ר' יצחק אלחנן. דער פאַקט, אַז ער ווייס וואָס איהם פעהלט, איז שוין אויך גענוג צו בעצייכנען זיין רייכען גייסט. עס איז גאָר קיין ספק ניט ביי אונז, אַז אין פאַל ער וועט ניט קענען געניסען דיעזע בילדונג אין דער ישיבה נאָך וועלכע זיין נשמה שטרעבט, וועט ער געוויס דאָס דערגרייכען איינער אליין, דען פון דעמזעלבען קלאסע בחורים האָט געשטאַמט דער גרויסער ר' נחמן קראָכמאל און דער בעריהמטער ר' יצחק בער לעווענזאָהן. דיעזע מענשען דארפען נאָר וועלען און זייער וואונש ווערט ערפיללט.

פון וואנען? וויא אַזוי? דארויף ענטפערט בלויז זייער הייליגער וואונש צו קענען און פערשטעהען.

דער צווייטער בחור וואָס האָט אונז איבערראַשט, איז געווען דער ‭19‬-יעהריגער בנימן צבי פּאָלעי. ער קומט פון ניעזשין, און איז בלויז עטליכע וואָכען אין לאַנד.

בנימן צבי איז אויך אַ צאַרטער, אָבער זיין געזיכט איז ניט בלאַס; עס דריקט אויס געזונדהייט, לעבען און ענערגיע. ביי זיינע ליפּען שניידט זיך אָפט אַ גוטמיטהיגער שמייכעלע, וועלכער איז אָבער פול מיט פערשטאַנד און ענטשלאָסענהייט. צוויי שוואַרצע אויגען קוקען אַרויס פון אונטער זיינע ברעמען, וועלכע זעהען אויס אייך צו דורכדרינגען.

"געוויס בין איך צופריעדען פון דער ישיבה" האָט ער געענטפערט אויף אונזערע אַ פראַגע, אָבער איך וואָלט נאָך מעהר צופריעדען געווען, ווען דיא ישיבה זאָל זיין מעהר אַמעריקאַניש."

"פערשטעהט מיך נאָר וואָס איך מיין. עס איז וואָהר, איך בין ניט לאַנג אין אַמעריקאַ, אָבער וועהרענד דיעזער קורצער צייט, דענק איך, האָב איך שוין בעגריפען דעם גייסט פון דיעזער גרויסער און טהעטיגער וועלט. דאָ, אין אַמעריקאַ ליעבט יעדער מענש וואָס שטודירט, צו זיין אי פּראַקטיש אי גרינדליך. איך שטים איין פאָלשטענדיג מיט דעם וואָס מיין פריינד זוסמאַן זאָגט. אָבער איך בין נאָך מוסיף, אַז מען וואָלט בעדאַרפט גרינדליכער שטודירען דאָס יודענטהום."

וואָס ווייסען מיר, צום ביישפּיעל פון דיא ספרי חקירה פון רמב"ם, ר' סעדיה גאון, אבן עזרא, ר' בחיי אבן פּקודה, ר' יצחק אלבו און אַנדערע גדולים? מיר מוזען שטודירען אונזער ליטעראַטור, ערגרינדען אין דער לאַנגער און ניט אונטערבראָכענער ערהאַבענע געשיכטע פון אונזער פאָלק.

"מיר דאַרפען אויך ניט פערגעסען, אַז אַ רב, אַ מורה דת בישראל, דאַרף זיין אַ מענש וואָס זאָל פאָרקומען פאר אַ וועלט, און מאַנכעס מאָל לפני מלכים יתיצב. אַזאַ מאַן מוז בעזיטצען, לכל הפחות, איין מאָדערנע שפּראַך פאָלקאָמען און זיין בעקאַנט מיט אַלעס וואָס אַן אינטעליגענטער מענש דאַרף וויסען."

מיר האָבען אַלזאָ דאָ איבערגעגעבען דיא אינטערעסאַנטע מיינונגען פון צוויי תלמידים. אין אונזער נעכסטען אַרטיקעל איבער דעמזעלבען געגענשטאַנד וועלען מיר ווייטער עפּעס מיטטהיילען פיר דער אַלגעמיינער אינטערעסע פון אידען.

ד. מ. הערמאַלין.

The Yeshivos

The Opinions of Two Students at the Yeshivas Rabbi Yizchok Elchonon

The Yeshivas Rabbi Yizchok Elchonon is also distinguished by this, that among its students, true scholars (Maskilim) can be found, who contain both the old generation with its piety and the new generation with its enlightenment.

Every student builds for themselves a miniature world. From each one individually one could write down an entire book about his thoughts and ideas, about his perspectives in Judaism, about his plans for the future.

But the space in a newspaper is not large enough for such a purpose, so here we will relay the perspectives of two young men, who have attracted our attention.

The first is Zusman Boll, 19 years old. He comes from Vitebsk and his parents are now in New York. Although Zusman has been in this country for merely three years and he has dedicated the greater part of his time to Talmud and Halakha and is becoming ordained, he has already learned the difficult English language, we were astounded.

Zusman is a delicate and pale youth. It is clear that he has sacrificed his blooming youth on the altar of Torah. His lively eyes testify that in him lies a soul that lives, imagining and thinking about greater things and Judaism inspires his entire existence.

We conversed with this young man for a considerable amount of time, and we think that it would be best to relay his own words.

"I love the Yeshiva," he began, "because I love Judaism and its teachings. But, if it were up to my opinion, I would make many reforms in the Yeshiva. You are absolutely correct what you believe that many of our Rabbanim recognize a verse from Proverbs because they encountered it in Bava Metzia. They never studied Proverbs itself."

"As you know, the Talmud and its commentaries are basically a commentary on our Torah and on our Prophets and Writings. But instead of first studying the text, the inside of the book, we begin with the commentary. This is a mistake. It also would not hurt if we would study our Tanakh at the same time as its commentators. But they don’t do that either."

"As you know, Rashi is the pillar of fire of our entire study, and even tough Rashi was a great grammarian, [they] don't teach us any [Hebrew] grammar. We don't even know why Rashi often is so carefully analyzing a single diacritic mark. For it [seems] correct whether or not there are diacritic marks. We hear about a morpheme, a root, and other terms from the grammar of the language, and we don't understand the meaning of the passage."

We often hear that educated people laugh at a Hebrew letter that was written by a rabbi, why should it be like this? Why should a Jewish rabbi not at least know the language of the Prophets and the foundation of our entire literature?"

"If our Yeshiva should also have such a department, we would be so proud of it."

"Then it would be necessary to institute a little more order, more discipline in the study of Talmud and other things that are necessary to become a communal teacher in Israel. This disorder firstly leads to spending too much time and secondly the goal can rarely be achieved."

"True, [they] educate us in English for two hours a day, but this is too little. There is enough time for four hours, and [they] should make us familiar with higher English Literature, more Mathematics, History, Geography and also a little Chemistry and Physics. All these things are very necessary and very important for the sea of science that storms in our rich Talmud."

This is what a graduate of Yeshivas R' Yizchok Elchonon says. The fact that he knows what he is complaining about is already enough to qualify his rich spirit. We have no doubt that if he will not be able to enjoy the education in the Yeshiva for which his soul strives, he will certainly achieve it alone. From the same class of youth came the great R' Nachman Krochmal and the renowned R' Yizchok Ber Levinsohn. These people need only to wish, and their wish will be fulfilled.

From where? How? Concerning it they merely answer with their sacred wish to know and understand.

The second youth who surprised us was the 19-year-old Binyomin Zvi Poley. He comes from Nizhyn and has only been in this country for a few weeks. Binyomin Zvi is also a delicate one, but his face is not pale; it expresses health, life and energy. A good-natured smile often forms at his lips, but it is full with understanding and resolve. Two black eyes look out from under his eyebrows, appearing to penetrate you.

"I am certainly satisfied at the Yeshiva," he answered to our question, "but I want to become more satisfied, when the Yeshiva should be more American."

"Just understand what I mean, it is true, I have not been long in America, but during this short time, I think I have already conceptualized the spirit of this great and active world. Here in America, every person likes what he studies to be both practical and grounded. I completely agree with what my friend Zusman says, but I add further that one needs a grounded study of Judaism."

What are we thinking of? For example, the philosophy books of Rambam, Rabbenu Saadiah Gaon, Ibn Ezra, Rabbenu Bachya Ibn Pekuda, Rabbenu Yizchok Albo and other giants. We must study our literature, establishing its entire worth and becoming acquainted in the long, unbroken, and great history of our people.

"We also must not forget that a rabbi, a teacher of religion in Israel, needs to be a person that should appear before the world and many times before Kings. Such a man must possess at least one modern language fluently and be familiar with all that an intelligent person needs to know."

We have relayed the interesting perspectives of two students here. In our next article on the same subject, we will announce something for the entire interest of Jews.

D. M. Hermalin